Death Race for Love to drugi studyjny album chicagowskiego rapera Juice WRLD, który ukazał się po tym, jak jego debiutancki album Goodbye & Good Riddance wstrząsnął sceną hip-hopową w maju 2018 roku. Po tym, jak Goodbye & Good Riddance pokrył się platyną w Stanach Zjednoczonych, nie jest przesadą stwierdzenie, że oczekiwania wobec Death Race for Love były niewiarygodnie wysokie natychmiast po ogłoszeniu. Początkowo wyciekły "Robbery" i "Hear Me Calling", z których oba podążały za formułą świeżaka Juice WRLD ze złamanym sercem, udręczonymi tekstami, wielu z niecierpliwością oczekiwało czegoś w rodzaju kontynuacji Goodbye & Good Riddance. Jednak najwyraźniej nie było to to, co Juice planował na album. Jego drugi projekt ostatecznie okazał się mniej spójny i znacznie bardziej gorączkowy niż jego debiutancki album z przesadną listą 22 utworów. Jego styl zmieniał się od charakterystycznych dla niego gniewnych melodii z równie mrocznymi tekstami w "Fast" i "Who Shot Cupid", podczas gdy inne utwory, takie jak "Empty" i "Syphilis", wydają się docierać bezpośrednio do fanów XXXTENTACION z ich granicznymi tekstami screamo. Prowadzi to do pewnego zderzenia stylistycznego między utworami, które moim zdaniem jest częściowo spowodowane faktem, że nad Death Race for Love pracowało 13 producentów więcej niż nad Goodbye & Good Riddance. Podczas pracy nad albumem pojawiają się utwory, które sprawiają wrażenie, jakby po prostu nie pasowały do siebie nawzajem. Z agresywnym "Syphilis" poprzedzającym graniczący z rymowanką "Who Shot Cupid" przez krótką sekundę podczas pierwszego odsłuchu myślałem, że mój telefon się zawiesił i zaczął odtwarzać inny album. Wierzę jednak, że ten projekt będzie postrzegany jako jeden z największych kroków Juice'a na szczyt. Ten album ucieleśniał zarówno rozdrabnianie starych warstw, jak i rozwój nowych. W wielu utworach wciąż można było usłyszeć nastoletniego beznadziejnego romantyka tracącego rozum, ale w innych można było usłyszeć dorosłego, który zaczyna rozumieć swoją pozycję w rapowej grze. Z tekstami takimi jak "My hand on my trigger, I'm die with respect/F***in' with my money, you'll get dealt like that", można powiedzieć, że Juice zaczyna rozumieć, że nie ma powodu, aby płakać o swoich dwumiesięcznych związkach z liceum. Pod pewnymi względami czułem, że drastyczna zmiana klimatu i brzmienia odpowiedzialna za wywołanie chaosu sprawiła, że szum wokół Death Race for Love trwał znacznie dłużej niż Goodbye & Good Riddance. Wraz z wydaniem jego debiutanckiego albumu, ogólny konsensus wśród większości był taki sam; wszystko to było cholernie dobre. Death Race for Love pozostawił o wiele więcej osób z mieszanymi emocjami, z niektórymi pozostawiającymi niektóre utwory na powtórce, podczas gdy inni odmówili słuchania do końca. Rozmawiając z ludźmi o albumie, odkryłem, że nie mogłem wskazać jednego utworu jako "najlepszego utworu z albumu". Wszystko różniło się w zależności od osoby, co moim zdaniem świadczy o głębi i złożoności albumu. Oprócz wspomnianych wyżej piosenek, "Flaws and sins" i "The Bees Knees" często pojawiały się w rozmowach podczas omawiania ulubionych utworów. Nie trzeba mówić, że ten album nie był projektem, który można w jakikolwiek sposób odrzucić. Były utwory, które Juice wydał na Death Race for Love, które moim zdaniem okażą się kluczowe dla jego rozwoju w dłuższej perspektywie. Czy był to Goodbye & Good Riddance 2? Absolutnie nie. Nawet nie blisko. Jednak z czasem jestem pewien, że Juice, jak również jego fani, będą wdzięczni za Death Race for Love, ponieważ nadal odnajduje swój styl i dostarcza nam muzykę z czołówki Billboardu. (J, Amazon)